Chirurgia ogólna

Ropień ma zazwyczaj podłoże bakteryjne. Najczęstszą przyczyną są gronkowce i paciorkowce. W wyniku infekcji bakteryjnej tworzy się ognisko ropne (zbiornik ropy, bakterii i obumarłych komórek), które może być umiejscowione zarówno powierzchniowo (skóra i tkanka podskórna), jak i w obrębie narządów wewnętrznych. Najczęściej występujące ropnie są umiejscowione w okolicach odbytu, na pośladku, w jamie ustnej/gardle lub wewnątrz jamy brzucha, często jako powikłanie zapalenia otrzewnej. Objawy ropnia są uzależnione od jego umiejscowienia. Ropnie podskórne możemy zauważyć gołym okiem. Skóra w tym miejscu jest uwypuklona, zaczerwieniona i bolesna. Ropnie zlokalizowane głębiej diagnozujemy poprzez badanie USG, lub w razie potrzeby, zlecamy tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny.

Zabieg chirurgiczny polega na nacięciu zmiany chorobowej i usunięciu wydzieliny ropnej wraz z pobraniem materiału na posiew w celu oznaczenia antybiogramu. Jama opróżnionego ropnia zostaje dokładnie przepłukana. Czasami konieczny jest drenaż ropnia. Polega on na założeniu specjalnego sączka lub drenu, który pozwala na samoistny i swobodny odpływ treści ropnia. Uzupełnieniem zabiegu chirurgicznego jest antybiotykoterapia i nowoczesne leczenie opatrunkowe.

Podobnie wygląda zabieg leczenia krwiaka. Krwiaki powstają w wyniku urazu prowadzącego do pęknięcia naczyń krwionośnych bez uszkodzenia powierzchni skóry. Mogą też gromadzić się w powłokach ciała po przebytym zabiegu chirurgicznym. Zabieg chirurgiczny leczenia krwiaka polega na nacięciu lub punkcji i ewakuacji jego zawartości. Dzięki temu niweluje się ucisk na okoliczne struktury narządowe i zapobiega miejscowej infekcji.

Rodzaj znieczulenia i przebieg zabiegu chirurgicznego nacięcia i drenażu ropnia/krwiaka jest uzależniony od jego lokalizacji i wielkości. W przypadku małych zmian wystarczy nakłucie igłą i opróżnienie jamy krwiaka/ropnia w znieczuleniu miejscowym (zamrożenie chlorkiem etylu). Duże i głęboko położone ropnie wymagają znieczulenia ogólnego lub podpajęczynówkowego, a zabieg może być wykonywany w technice klasycznej (otwartej) lub laparoskopowo. Decyzję o rodzaju zabiegu podejmuje każdorazowo lekarz w porozumieniu z pacjentem.

Zanokcica to pourazowe, ropne zapalenie wału paznokciowego (fałdu skóry wokół paznokcia), które objawia się silnym bólem i zwiększonym uciepleniem i naciekiem zapalnym. Zabieg polega na nacięciu ropnia, pobraniu materiału do badania mikrobiologicznego i zastosowaniu odpowiedniego opatrunku. Dalsze leczenie wymaga regularnej zmiany opatrunków a czasem antybiotykoterapii.

Czas trwania zabiegu: do 0,5 h

Znieczulenie: miejscowe nasiękowe sposobem Obersta/mrożenie chlorkiem etylu

Okres rekonwalescencji: zwykle wygojenie następuje do 2 tygodni.

Rany pourazowe stanowią bardzo szerokie spektrum kliniczne - od powierzchownych otarć naskórka do głębokich ran naruszających ciągłość skóry i tkanki podskórnej. Sposób zaopatrzenia rany urazowej jest uzależniony od wielkości i głębokości rany, jej lokalizacji, potencjalnego ryzyka zakażenia oraz potencjalnego defektu kosmetycznego, jaki może wywołać. Najmniejsze rany można zaopatrzyć w warunkach domowych. Pomoc chirurga jest niezbędna w przypadku większych urazów, z większym ryzykiem zakażenia i zaburzenia procesu gojenia.

Jednym z najważniejszych elementów zabiegu zaopatrzenia rany pourazowej jest zapobieganie powikłaniom infekcyjnym poprzez chirurgiczne opracowanie rany, polegające na oczyszczeniu rany (przepłukanie i usuwanie ciał obcych - żwir, szkło, drzazgi itp), wycięciu tkanek poszarpanych i martwiczych oraz zeszycie brzegów rany. W niektórych przypadkach w opracowanej ranie pozostawia się sączki lub dreny. Decyzję o rodzaju znieczulenia do zabiegu podejmuje każdorazowo lekarz w porozumieniu z pacjentem.

Czas trwania zabiegu: 0,5-1h

Znieczulenie: przewodowo-regionalne

Okres rekonwalescencji: gojenie zależy od wielkości i kondycji rany, zwykle do 2 tygodni

Kłykciny kończyste (inaczej brodawki narządów płciowych) są schorzeniem wywołanym przez wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV). W wyniku zakażenia powstają zmiany skórne, które mają postać rosnących grudek czy kalafiorowatych brodawek. Dotyczą zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Występują one na narządach płciowych (w okolicach warg sromowych, przedsionka pochwy, na prąciu, na mosznie), w okolicy łonowej lub w okolicy odbytu.

Chirurgiczne usunięcie zmian lub elektrokoagulacja jest uzupełnieniem leczenia farmakologicznego. W zależności od wielkości i rozległości schorzenia, lekarz dobiera odpowiednią metodę leczenia.

Czas trwania zabiegu: 0,5-1h

Znieczulenie: miejscowe

Okres rekonwalescencji: do 2 tygodni.

Torbiel włosowa, to zmiana podskórna (zazwyczaj bolesny guz) tworząca się w szparze międzypośladkowej. Jest chorobą zapalną, często nawracającą i bardzo dokuczliwą. Występuje głównie u mężczyzn między 20.a 30. rokiem życia. Czynnikiem wywołującym schorzenie jest zakażenie mieszków włosowych w okolicy krzyżowo-guzicznej, tworzące stan zapalny i ropnie.

Leczenie chirurgiczne  polega zazwyczaj na wycięciu zmiany chorobowej w granicach zdrowych tkanek i pozostawieniu rany do wygojenia. W zależności od wielkości i umiejscowienia torbieli, stosuje się różne techniki. Torbiel włosowa jest specyficznym schorzeniem, które czasami wymaga nie tylko wycięcia samej torbieli, ale całego płata skórno-tkankowego (metoda Limberga), a następnie zaopatrzenie rany szwami. W innych przypadkach rana może być pozostawiona do gojenia przez ziarninowanie.

Czas trwania zabiegu:do 1h

Znieczulenie: podpajęczynówkowe/ogólne

Okres rekonwalescencji: po zabiegu należy stosować specjalistyczne leczenie opatrunkowe.

Polipy odbytu to zmiany o charakterze łagodnych nowotworów powstające na błonie śluzowej jelita. Zazwyczaj nie dają żadnych objawów, ale mogą objawiać się obecnością śluzu lub krwi w kale oraz częstym parciem na stolec.

Leczenie polipów odbytu o średnicy mniejszej niż 3 cm polega na ich usunięciu w trakcie badania endoskopowego. Materiał każdorazowo jest wysyłany do badania histopatologicznego, aby wykluczyć nowotwór złośliwy. Najczęściej wymaga znieczulenia lokalnego.

Czas trwania zabiegu: 15-45 min.

Znieczulenie: miejscowe/krótkotrwałe dożylne.

Okres rekonwalescencji: Gojenie po usunięciu polipa odbytu trwa około 2—3 tygodnie.

Hemoroidy (żylaki odbytu) są strukturą anatomiczną, jednak powiększone wymagają leczenia proktologiczno-chirurgicznego. Są poszerzeniem splotu żylnego odbytu, które często objawia się pieczeniem, swędzeniem w okolicy odbytu, a także zwiększonym wydzielaniem śluzu lub krwawieniem. Towarzyszący ból może być również oznaką pojawienia się stanu zapalnego lub zmian zakrzepowych (sprawdź również zabieg wycięcia zakrzepicy okołoodbytniczej). Hemoroidy przyjmują najczęściej postać guzków. Najczęściej przyczyną powiększonych hemoroidów jest siedzący tryb życia, niewłaściwe nawyki żywieniowe oraz predyspozycje genetyczne. W zależności od stopnia zaawansowania i rozległości żylaków stosujemy różne techniki operacyjne.

W przypadku choroby hemoroidalnej w stopniu I i II, stosujemy metodę Barrona. Spośród metod instrumentalnych, metoda ta jest obecnie uznana za najbezpieczniejszą i najbardziej sprawdzoną jeśli chodzi o rezultaty leczenia. Zabieg zaopatrzenia hemoroidów metodą Barrona polega na założeniu na hemoroidy gumowych opasek powodujących ich niedokrwienie i martwicę struktur. W pozostałych zaawansowanych przypadkach (stopień III i IV), hemoroidy będą wymagać użycia skalpela. Najczęściej stosowaną techniką leczenia operacyjnego hemoroidów jest tzw. metoda Milligana-Morgana zwana hemoroidektomią otwartą. Polega na chirurgicznym wycięciu hemoroidów i podwiązaniu naczyń doprowadzających krew do guzka krwawniczego.

Sposób postępowania zabiegowego jest zawsze indywidualnie dostosowywany do potrzeb i oczekiwań pacjenta. O wyborze metody leczenia oraz rodzaju znieczulenia decyduje lekarz w porozumieniu z pacjentem.

Czas trwania zabiegu: do 1h

Znieczulenie: krótkotrwałe dożylne lub podpajęczynówkowe

Okres rekonwalescencji: do 4 tygodni

Jeżeli w okolicach odbytu odczuwamy wyraźny ból, może to wskazywać nie tylko na żylaki odbytu (hemoroidy), ale i na zakrzepicę splotu przyodbytowego (zakrzepicę okołoodbytniczą). Zakrzepica odbytu objawia się jako niewielki, bolesny w dotyku, siny guzek, czasem swędzący lub krwawiący w przypadku pęknięcia.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Polega na nacięciu zakrzepu i ewakuacji skrzepu z guzka, a w niektórych przypadkach na całkowitym wycięciu guzka razem z zakrzepem. Decyduje o tym lekarz, biorąc pod uwagę rozmiar zakrzepu i stopień nasilenia dolegliwości.

Czas trwania zabiegu: 0,5 h

Znieczulenie: miejscowe/przewodowo-regionalne.

Okres rekonwalescencji: operacja przynosi natychmiastową ulgę i ustąpienie dolegliwości oraz poprawę ogólnego stanu pacjenta. Już w kilka dni po operacji usunięcia zakrzepicy możliwy jest powrót pacjentów do codziennej aktywności.

Zabieg usunięcia węzłów chłonnych ma zastosowanie w diagnostyce patologii węzłów chłonnych. Polega na wycięciu chorobowo zmienionych węzłów chłonnych i przesłaniu ich do badania histopatologicznego. Ranę zamyka się warstwowo i zabezpiecza jałowym opatrunkiem.

Czas trwania zabiegu: 05-1h

Znieczulenie: miejscowe, przewodowo-regionalne lub ogólne

Rektoskopia to inaczej badanie endoskopowe końcowego odcinka przewodu pokarmowego, wykonywane sztywnymi wziernikami o długości ok. 20-30 cm. Wykonuje się je z powodów diagnostycznych (przy problemach z wypróżnianiem czy krwawieniem z odbytu, przy podejrzeniu polipów i guzów jelita grubego, w diagnostyce endometriozy) i leczniczych, w celu usuwania polipów i ciał obcych oraz w celu zatamowania krwawienia.

Podczas badania lekarz ocenia budowę błony śluzowej kanału odbytu, a także odbytnicy i końcowego odcinka okrężnicy esowatej (esicy). W trakcie zabiegu istnieje możliwość pobierania materiału do badania histopatologicznego i bakteriologicznego.

Zabieg rektoskopii diagnostycznej jest badaniem bezpiecznym. Trwa od kilku do kilkunastu minut. Przed zabiegiem stosuje się żel znieczulający dla poprawy komfortu pacjenta.

Czas trwania zabiegu: ok. 15 min.

Znieczulenie: lignokaina w żelu

Anoskopia to standardowe badanie proktologiczne polegające na oglądaniu końcowego odcinka odbytnicy, za pomocą tzw. anoskopu - krótkiego , sztywnego wziernika o długości ok. 5-7 cm. Pozwala na ocenę wzrokową zmiany w błonie śluzowej kanału odbytu. Do najczęstszych zmian należą: powiększone hemoroidy, szczeliny, owrzodzenia, nadżerki, polipy, guzy czy ciała obce.

Wskazaniem do zabiegu są zaburzenia wypróżniania, bolesne parcia na stolec i krwawienia z odbytu. W trakcie zabiegu istnieje możliwość usunięcia ciała obcego lub pobrania materiału do badania histopatologicznego i bakteriologicznego.

Czas trwania zabiegu: ok. 15 min.

Znieczulenie: lignokaina w żelu

Zmiany te najczęściej przyjmują postać guzów o różnej wielkości. Przyczyny ich powstawania są zróżnicowane i najczęściej mają charakter nowotworowy łagodny. Należą do nich: znamiona barwnikowe, włókniaki, tłuszczaki, kaszaki, brodawki, nagniotki, modzele, guzki, torbiele i inne. Wskazaniem do zabiegu są względy zdrowotne lub kosmetyczne. Zabieg polega na wykonaniu chirurgicznego cięcia i usunięciu zmiany wraz z marginesem zdrowych tkanek, zaszyciem rany i przesłaniem usuniętego materiału do badania histopatologicznego. Czas trwania zabiegu zależy od wielkości i rodzaju zmiany.

Wycinanie zmian skórnych jest ważnym elementem w profilaktyce raka i czerniaka skóry. Szczególnie niepokojące są znamiona, które w krótkim czasie zmieniają kształt, zabarwienie i wielkość, łatwo krwawią. Zalecana jest wówczas jak najszybsza wizyta konsultacyjna we współpracy ze specjalistą dermatologiem.

Czas trwania zabiegu: 10-30 min.

Znieczulenie: miejscowe

Okres rekonwalescencji: zwykle rany goją się do 2 tygodni